Zwak Carmignac?

Ik hou er niet van om mezelf expert te noemen op welk vlak dan ook, maar ik kan wel zeggen dat ik iets meer over de Franse vermogensbeheerder Carmignac Gestion weet dan veel andere journalisten en beleggers. Al was het maar omdat ik jarenlang in een aantal Carmignac-fondsen heb belegd, talloze interviews met fondsbeheerders heb gehad en een keer of vier op het kantoor aan de Place Vendôme ben geweest. 

Ik beleg al een tijdje niet meer in fondsen van Carmignac, hoewel ik een zwak heb voor de charmante arrogantie van de Fransen, iets wat zich niet exclusief tot Carmignac beperkt. Waar ik me wel wat zorgen over maak is de enorme expansiedrift van de vermogensbeheerder.

Een jaar of drie geleden kwam er in de Spaanse media nogal wat kritiek op het feit dat Carmignacs vermogen onder beheer (en aantal klanten) snel groeide en dat de organisatie - het ondersteunend personeel - niet snel genoeg meegroeide. Sinds die tijd is dat probleem - wat volgens Carmignac geen probleem was - aangepakt. 

Groei, groei, groei
De ondersteunende dienstverlening werd uitgebreid, er werden analistenteams aangetrokken. In Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk werd daarnaast het salesteam snel en fors uitgebouwd, of in geval van het VK, vanuit het niets opgebouwd. Daar wil Carmignac nu onder leiding van Maxime Carmignac een nieuwe markt veroveren.

Begin deze week schreef ik al een column over fondshuizen die successen uit het verleden op grootse wijze commercieel willen uitbaten. Laat ik voorzichtig stellen dat Carmignac de schijn op dat punt niet mee heeft. Dat zal ze niet veel kunnen schelen, het beheerd vermogen is in een paar jaar tijd meer dan vertienvoudigd. Ondertussen zijn de rendementen de afgelopen jaren niet om over naar huis te schrijven.  

Is dat een tweede vinkje dat we moeten zetten achter de punten op onze 'Lijst van punten om in de gaten te houden', naast het commercieel offensief. Onderstaande tabel laat zien dat veruit de meerderheid van de fondsen in 2013 achterbleef bij de index. Wie kijkt naar de driejaarsrendementen wordt daar ook niet heel warm van. Pas over een periode van vijf jaar wordt de vergelijking wat beter. Maar (lees verder onder de tabel)...

Schade valt mee
... maar er valt hier nog wel een positieve kanttekening bij te plaatsen - voordat we Carmignac afschrijven. De vermogensbeheerder heeft vooral naam gemaakt met de uitstekende relatieve performance van de twee vlaggenschepen in beursrampjaar 2008. Carmignac Investissement wist de schade toen te beperken, Carmignac Patrimoine behaalde zelfs een legendarisch rendement van +0,01%. Het betekende de doorbraak van de vermogensbeheerder wereldwijd en leverde een snelle verveelvoudiging van vermogen onder beheer op.

Dat betekent ook dat de Franse vermogensbeheerder niet zo zeer beleggers aantrok die uit waren op snelle, forse rendementen, maar vooral beleggers die kapitaalbehoud hoog in het vaandel hebben. Het type belegger, kortom, die wel met een underperformance kan leven in een bullmarkt zoals we die sinds maart 2009 meemaken.

Die markt, kunnen we concluderen, is niet een markt waarin Carmignac zich weet te onderscheiden van de concurrentie. Maar dat betekent nog niet dat het Franse sprookje voorbij is. zoals in mijn column eerder deze week al opgetekend, je moet beleggingsfondsen 'over de cyclus heen' beoordelen. Neem je 2008 mee in de rendementen - en het pleit voor Carmignac dat ze dat in dit overzicht niet doen - dan zouden hun twee vlaggenschepen (waar het gros van het beheerd vermogen in zit) veel beter naar voren komen.

Het wachten is op nog een echte test. Wie weet komt de Franse vermogensbeheerder dan weer bovendrijven. Wat wel tegenvalt is het nieuwe fonds Carmignac Emerging Patrimoine, het fonds dat door ceo en oprichter Edouard Carmignac vorig jaar januari werd getipt als hét fonds voor 2013. Een jaar en -14% later kunnen we concluderen dat dit een regelrechte tegenvaller is geweest. 

Tegenvaller
Het fonds, dat op het eerste gezicht alle kenmerken had om tot het derde vlaggenschip van de vermogensbeheerder uit te groeien, kende een slecht tweede jaar (na een prima debuutjaar 2012) jaar en bleek, ondanks dat het op dezelfde leest geschoeid is als het roemruchte Carmignac Patrimoine - niet in staat het foefje van z'n voorbeeld uit 2008 te herhalen. In tegendeel, het fonds verloor in 2013 ruim meer dan de index die 'slechts' 10% inleverde.

Vooral tijdens de daling - waar Carmignac zich zou moeten onderscheiden - bleef het achter. Dat doet pijn.