Aandelen doen het op de lange termijn altijd beter

Niemand weet wat aandelenkoersen de komende week of het komende jaar zullen doen. Toch durft Jonathan Clements met grote zekerheid te zeggen dat aandelenbeleggers op de lange termijn altijd winnen. In zijn blog HumbleDollar geeft hij 5 argumenten waarom dat zo is en waarom beleggers vooral niet moeten luisteren naar doemdenkers.

1. Bij een apocalyps verliest iedereen

Het is in theorie mogelijk dat de economie volledig instort en dat we de crash aller crashes meemaken. Maar stel dat het zover komt. Dan verliezen niet alleen aandelen aan waarde. In een dergelijk scenario gaat alles onderuit, van obligaties en alternatives tot cash, gouden munten en bitcoins.

Het kan natuurlijk ook minder dramatisch. We kunnen bijvoorbeeld een fase krijgen met economische stagnatie. In een dergelijk scenario is het mogelijk dat de houders van obligaties en contante beleggingen normaal worden uitbetaald, terwijl aandelen dalen. Maar hoe waarschijnlijk is het dat een dergelijke fase lang duurt? 

2. Drang naar vooruitgang

Clements neemt ons mee naar 2017 toen de orkaan Irma in de Florida Keys een kwart van de huizen vernietigde en bij nog eens 65% ernstige schade veroorzaakte. Hetzelfde gold voor het half Nederlandse eiland Sint-Maarten, waar wind en regen voor een ravage zorgden.

Het zag er vrij hopeloos uit. Maar wat deden de inwoners? Huizen werden nieuw gebouwd, wegen hersteld en daken gerepareerd. Clements was drie jaar na de ramp in de Keys en alles was weer normaal. Het geeft aan hoe snel een ramp overwonnen kan worden.

Een ander voorbeeld van veerkracht was corona. Was het niet wonderbaarlijk hoe snel er een vaccin was en bedrijven zich aanpaste aan de nieuwe omstandigheden met videobellen, onlinebesteldiensten en thuisfitnessapparaten? Clements wil niet graag wedden tegen deze veerkracht.

3. Simpele rekensom

Een jaar recessie is best mogelijk, misschien ook wel twee. Maar een recessie die decennia aanhoudt, is nog nooit voorgekomen, althans niet sinds de industriële revolutie. Het meest waarschijnlijk is dat de economie zich ongeveer zo zal ontwikkelen als de laatste 100 jaar. 

Dat was ook het idee van Jack Bogle, de oprichter van Vanguard. Af en toen kwam hij met marktverwachtingen waarbij hij gebruikmaakte van drie gegevens: het dividendrendement bij aanvang, de verwachte groei van de winst per aandeel en eventuele veranderingen in de koers-winstverhouding. Bij de winstgroei ging hij er verder vanuit dat de laatste 10 jaar zich zouden herhalen.

Als een dergelijke analyse nu wordt losgelaten op de Amerikaanse S&P 500 dan kom je uit op een dividendrendement van 1,4% en een gemiddelde winstgroei van 6,7%. Dat is samen goed voor ruim 8% rendement per jaar.

De S&P 500 heeft wel een hoge K/W-verhouding nu van 28. Stel dat die terugvalt naar het langetermijngemiddelde van 20. Dan gaat er de komende 10 jaar 3,3%-punt vanaf. Wat resteert is nog altijd bijna 5%. Dat is meer dan het huidige rendement op een 10-jarige Amerikaanse staatsobligatie. 

De les die beleggers hieruit kunnen leren, is dat als ze maar ver genoeg in de toekomst kijken, hoeven ze geen angst te hebben voor het dagelijkse beurssentiment. Zelfs na de vreselijke beurscrash van 1929 duurde het uiteindelijk maar 6 jaar voor beleggers op Wall Street – inclusief inflatie en dividenden - hun verliezen weer hadden goedgemaakt.

4. Overheid steunt

De rol van de overheid mag niet onderschat worden. In 1929 hadden overheidsdienaren nog niet de kennis die er nu is. In plaats van de depressie te verzachten met een anticyclisch begrotingsbeleid en een ruimer monetair beleid, werd 100 jaar geleden gekozen voor precies het omgekeerde: bezuinigingen, wat de Grote Depressie uiteindelijker erger maakte dan noodzakelijk.

Zoiets kan zich herhalen: een burgeroorlog in de VS, omvallende Europese democratieën. Maar is het ook waarschijnlijk? In zijn boek Deep Risk wijst Bill Bernstein op vier risico’s die in een rampscenario met een falende overheid kunnen optreden: deflatie, inflatie, confiscatie en verwoesting.

Dit zijn Bernsteins “vier ruiters van de economische apocalyps”, die allemaal grote, blijvende schade kunnen aanrichten aan de beleggingsportefeuille. Confiscatie en verwoesting worden veroorzaakt door oorlogen en dictators die de macht overnemen. Bij inflatie en deflatie is het een overheid die niks onderneemt.

Maar als je naar de wereld van nu kijkt, met zeer actieve centrale banken en overheden, dan is het niet erg waarschijnlijk dat zij deflatie en inflatie nog een keer zo uit de hand zullen laten lopen als in de jaren 30.

5. De wereld is groot

Tenslotte houdt Clements een pleidooi voor spreiding, want de wereld is groter dan alleen de VS of Europa. De ene keer loopt het goed voor Wall Street, een andere keer zijn het de beurzen van Japan, Europa of de emerging markets die de hoogste rendementen opleveren. Dat is ook de reden waarom Clements een belangrijk deel van zijn vermogen belegt in het Vanguard Total World Stock Index fonds.