Terug naar het gemiddelde rendement zal pijn doen

Een paar maanden vooruitkijken op de beurs is al moeilijk, laat staan tien jaar. Toch doet fondsbeheerder Ben Carlson een poging. In zijn blog A Wealth of Common Sense gaat hij eerst terug naar 2010, kort na de kredietcrisis. 

De algemene teneur toen was behoorlijk depressief. Veel analisten gingen uit van hele magere rendementen. Met een paar procent mochten beleggers zich al gelukkig prijzen. Aandelen waren veel te duur.

Tien gouden jaren voor de VS

De realiteit was een andere. Vooral in de VS hebben aandelen het sindsdien fantastisch gedaan. Carlson rekent voor: Amerikaanse groeiaandelen leverden bijna 20% per jaar op, de S&P 500 zit op een rendement van gemiddeld 16%, met smallcaps kon gemiddeld 14% worden verdiend en vastgoedfondsen leverden 11% per jaar op. Zelfs een mix van 40% obligaties en 60% aandelen leverde nog 11% op.

Andere markten buiten de VS deden het iets minder goed. De opkomende markten bleven met 5% per jaar bijvoorbeeld flink achter en ook de ontwikkelde landen, exclusief de VS (vooral Europa, Japan en Australië) brachten beleggers minder geluk met een gemiddelde van 7-8%.

Maar zelfs dat is toch helemaal niet zo gek en in ieder geval veel meer dan het analistenleger tien jaar geleden had durven dromen.

Prognose Vanguard

Voorspellen is dus lastig, misschien zelfs onmogelijk, en toch is het volgens Carlson de moeite waard om een blik in de glazen bol te werpen. Hij heeft daarbij zijn oog laten vallen op een vooruitblik van Vanguard, een fondsbeheerder die tien jaar geleden een van de weinige optimisten was. 

In 2021 is Vanguard veel voorzichtiger. Vooral Amerikaanse aandelen zullen het tempo van de laatste jaren niet vol kunnen houden, zo is de stellige mening.

Amerikaanse groeiaandelen zullen volgens Vanguard moeite hebben om dit decennium in de plus te eindigen. Voor Amerikaanse waarde-aandelen zit er gemiddeld 3,1% tot 5,1% in het vat, waar dan nog wel zo'n 2% inflatie van af gaat.

Voor de opkomende markten en de ontwikkelde beurzen, exclusief de VS, ziet het er iets beter uit. Voor hen geldt een gemiddelde verwachting van tussen de 4% en 7%. Toch zijn het alles bij elkaar niet de rendementen van de voorbije jaren.

Mean reversion

Vanguard is bij zijn berekening uitgegaan van een aantal factoren waaronder het verwachte dividendrendement, de ontwikkeling van de bedrijfswinsten, de beurswaarderingen en de zogenoemde mean reversion.

Vooral de mean reversion vindt Carlson interessant en tegelijk moeilijk in te schatten. Bij mean reversion wordt gekeken naar het langetermijngemiddelde. Voor Amerikaanse groeiaandelen is dat vrij hoog met 9%, maar omdat de laatste tien jaar veel beter waren dan de tien jaar daarvoor, zou het niet zo gek zijn als de komende tien jaar een nulnummer worden.

Het vervelende is dat dit pure theorie is. De toekomst ziet er nooit zo uit als het verleden. Wat dat betreft is ook de analyse van Vanguard interessant, maar niet meer dan dat.

Carlson houdt zich vast aan de ultra lange termijn waarin aandelen de beste manier zijn gebleken om de inflatie te verslaan. Maar het zou tegelijkertijd onnozel zijn om ervan uit te gaan dat er met Amerikaanse S&P-aandelen de komende tien jaar weer 16% gemiddeld te verdienen valt.