Traditionele 60-40-strategie werkt niet meer

Pensioenfondsen, verzekeraars en andere institutionele beleggers liggen er wakker van. De klassieke portefeuilleverdeling van 60% aandelen en 40% obligaties werkt niet meer.

Historisch gezien konden zij er altijd van op aan dat obligaties en aandelen elkaar perfect aanvullen. Als aandelenkoersen stijgen, dalen obligaties en vice versa. Maar sinds de kredietcrisis van 2008 hapert die balans. Dat baart beleggers grote zorgen, zorgen die sinds het uitbreken van de coronacrisis alleen maar groter zijn geworden, meldt The Financial Times.

Lagere rendementen meer volatiliteit

De Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs waarschuwt in een recent rapport dat beleggers door de lage rente op obligaties rekening moeten houden met lagere rendementen op de lange termijn en grotere bewegingen van de effectenportefeuille.

Institutionele beleggers hebben volgens Goldman op zich niks te klagen over de laatste tien jaar, omdat de koersen sterk zijn opgelopen van zowel aandelen als obligaties. Het nadeel is echter dat in een periode als nu met een grote crisis, de resultaten catastrofaal zijn. Het eerste kwartaal van dit jaar was volgens Goldman een van de slechtste ooit voor de 60-40-strategie. 

“Dit is het verhaal dat alle institutionele beleggers momenteel bezighoudt”, zegt Paul Britton, hoofd van het hedgefonds Capstone. “Vroeger kon je als belegger rustig gaan slapen in het vertrouwen dat obligaties een rentevergoeding bieden en bescherming tegen een daling van aandelen. Nu ben je aan de goden overgeleverd.”

Geen vertrouwen meer in obligaties als hedge

Dat blijkt ook uit een enquête van de Bank of America (BofA) die aangeeft dat in maart nog 52% van de beleggers dacht dat obligaties de beste hedge (verzekering) vormden tegen marktturbulenties. In april is dat gedaald tot 22%.

Het vervelende volgens BofA is dat er nauwelijks alternatieven zijn voor obligaties. Goud is een van de meest populaire hedgevormen. Er is alleen veel te weinig goud om bescherming te bieden voor aandelenportefeuilles die duizenden miljarden groot zijn.

Goud en puts

Een ander alternatief zijn putopties. Die bieden automatisch bescherming als aandelen dalen. Maar in deze coronacrisis is dat eigenlijk ook gekkenwerk, want ze zijn extreem duur om te kopen. Aandelen moeten flink dalen, wil je de kosten eruit halen.

Hetzelfde geldt voor fondsen die een verzekering bieden tegen koersdalingen: de zogeheten “tail risk” fondsen. Het grootste Amerikaanse pensioenfondsen Calpers nam in januari nog afscheid van al deze fondsen vanwege de hoge kosten.

Meer aandelen

Misschien nog wel het beste wat institutionele beleggers kunnen doen is meer aandelen kopen, zegt oud-pensioenvoorzitter Mark Wiseman van het Canadese CPPIB. 

Met staatsobligaties kunnen instituten bij de lage rente van dit moment op de lange termijn bijna niks verdienen. Stel u koopt een tienjarige Duitse staatslening met een negatieve rente die u laat lopen tot het einde. Het enige wat die belegging oplevert is verlies.

Met aandelen heb je als belegger in ieder geval nog een behoorlijke kans dat er aan het einde van de rit een leuke beloning resteert. Alle ups-and-downs moeten dan wel voor lief worden genomen.