Goldman verdedigt actief beleggen

Goldman Sachs topman Tim O’Neill durft actief beleggen te verdedigen. Een verwoed passief belegger, Larry Swedroe, slaat hem om de oren. Op ETF.com (een thuiswedstrijd!) bestrijdt hij de successievelijke argumenten van O’Neill.

O’Neill waarschuwt voor een wereld waarin passief beleggen de dominante vorm van beleggen is. In dergelijke omstandigheden kan volgens hem geen sprake zijn van een goed functionerende markt. Verder denkt O’Neill dat passief beleggen het tij mee heeft, omdat actieve beleggers het vooral beter doen in moeilijke omstandigheden, hetgeen de afgelopen zes jaar niet het geval is geweest.

Verder waarschuwt hij voor een periode van massale onder- of overwaardering in markten. Passieve beleggingsfondsen met hun automatische piloot zijn in deze omstandigheden nutteloos. Alleen actieve beleggers zijn in staat een dergelijke bubbel door te prikken.

Nut van actieve beleggers

Over doorprikken gesproken. Dat is precies wat Swedroe doet met de in zijn oog onzinnige argumenten van O’Neill. Om te beginnen met de vrees voor de dominante positie van passief beleggen. Als het al een probleem is dan is het niet aan de orde.

Op dit moment wordt 40% van het institutionele vermogen en slechts 15% van het privévermogen passief belegd. Dat verandert gestaag, in totaal met ongeveer 1% per jaar. Het duurt dus nog wel even voordat passief beleggen dominant wordt.

En dan nog. Op dit moment zijn er wereldwijd 8000 actieve beleggingsfondsen en 10.000 hedgefondsen. Dat kan best wat minder. In de jaren vijftig waren er 100 en toen functioneerde de markt ook. Wat het nut van actieve beleggers betreft, daarover verschilt Swedroe ook van mening.

Maken kosten niet waar

De actieve beleggers maken de enorm veel hogere beheersvergoedingen op geen enkele manier waar. Jaarlijks wordt 80 miljard dollar naar actieve beheerders overgemaakt. En dat terwijl ze gemiddeld minder presteren dan passieve fondsen.

Swedroe vergelijkt tenslotte een aantal Goldman Sachs fondsen met vergelijkbare fondsen van passieve aanbieders Dimenisional Fund Advisors (DFA) en Vanguard. Over een periode van vijftien jaar doen de passieve fondsen het veel beter dan de actieve fondsen van Goldman Sachs.

Dat wordt niet alleen verklaard door de hogere beheersvergoeding. In bijna alle gevallen is het verschil in rendement hoger dan het verschil in beheersvergoeding. Met die automatische piloot valt het dus ook wel mee, aldus Swedroe.