Grenzen aan de groei

Vermogensbeheerder Schroders begon met activistisch aandeelhouderschap, maar heeft inmiddels het hele beleggingsproces verduurzaamd. Richard Stathers, hoofd Responsible Investment, kan er gepassioneerd over vertellen. Schroders heeft niet van de ene op de andere dag besloten om alle beleggingen op ESG-merites te beoordelen, zegt Richard Stathers, het hoofd verantwoord beleggen van de Britse assetmanager.

“Dat is een lange weg geweest. Bij Schroders is dit pad ingeslagen in 2000, toen ik bij het bedrijf kwam. De focus lag in het begin vooral op hoe we ons actiever konden opstellen richting bedrijven waar we in beleggen. Gedurende de jaren is dat verschoven van een puur op Britse aandelen gerichte praktijk naar een wereldwijde aanpak over alle assetclasses. De laatste acht à negen jaar hebben we dat concept van stewardship uitgebreid en zijn we ESG gaan integreren in het hele beleggingsproces.”

ESG is een breed begrip en een relatief jong specialisme, dus de integratie van duurzame beginselen was geen gesneden koek, herinnert hij zich. “Er is geen correcte manier om het te doen, we hebben het al doende zelf uitgevonden.” Uiteindelijk moeten de portefeuillemanagers kunnen werken met de methodes en analyses van het duurzaamheidsteam, dus er vindt veel informatieoverdracht plaats.

“We schrijven uitgebreide rapporten en we geven de mensen op onze beleggingsdesks trainingen over ESG-criteria en waarom het zin heeft om die mee te nemen in hun beleggingsbeslissingen. Maatschappelijke verantwoordelijkheid heeft alles te maken met economische waarde en dat leggen we uit in termen van risk management .”

Geen politieagent

Wat de ESG-specialisten van Schroders niet doen is als politieagent rondlopen over de handelsvloer en fondsmanagers op de vingers tikken als ze bijvoorbeeld in tabaksbedrijven beleggen. Stathers: “Zo werkt het niet. Wat we proberen te laten zien is hoe zo’n bedrijf omgaat met werknemers, hoe het betalingsgedrag is, of het op zijn plantages rekening houdt met klimaatverandering, enzovoort. Dat zijn allemaal potentiële risico’s, die op termijn tot waardeverlies kunnen leiden. Verder maken wij ieder kwartaal een analyse van alle holdings van een beleggingsdesk. Die zetten we af tegen de MSCI-ESG-index. Dat geeft weer aanleiding tot discussies over welke bedrijven wel en niet in portefeuille zouden moeten zitten.”

Het zou niet werken als Stathers en zijn team vanuit een ivoren toren duurzame decreten zouden uitvaardigen, zegt hij. “In een ideale wereld doen de beleggers precies wat wij zeggen, maar dat is niet zo. In hoeverre duurzaamheidscriteria worden toegepast is aan het beleggingscomité. Het is onze taak om na te denken over de beste manieren om ze te integreren. We kunnen weinig beginnen zonder de steun van het beleggingsteam en de CIO. Gelukkig is iedereen op dat niveau ervan doordrongen dat dit belangrijk is.”

Waar het soms lijkt alsof duurzaamheid een modeverschijnsel is waar iedereen zich mee bezig zegt te houden omdat het bij grote klanten de juiste snaar raakt, vindt Stathers juist het tegenovergestelde. Er gebeurt nog veel te weinig, zegt hij.

“Ik ken niet een vermogensbeheerder met een heldere strategie met betrekking tot ESG. Terwijl dat nu precies iets is dat kan helpen om het vertrouwen terug te winnen. Ik zag laatst een onderzoek waaruit bleek dat de financiële industrie de minst vertrouwde sector is - en assetmanagement scoorde daarbinnen het slechtst van iedereen. Dan zou ik maar eens aan de slag gaan om daar verandering in te brengen en iets te betekenen voor de samenleving.”

Geen voetnoot

Uiteindelijk moet dat de drijfveer zijn, zegt Stathers strijdlustig. Het gaat niet om het voldoen aan vraag, zelfs niet eens puur om rendement, maar om de toekomst van de planeet. “Ik kreeg een twintig pagina’s lange economische outlook opgestuurd van een broker. Heel interessant, maar op de laatste pagina sloten ze af met een regeltje: ‘natuurlijke factoren zoals klimaatverandering en waterschaarste kunnen eventueel invloed op deze uitkomsten hebben’. Fijn, bedankt. Het is geen voetnoot, het moet een wezenlijk onderdeel van je analyse zijn!"

"Economische analyse heeft tot nu toe nog weinig rekening gehouden met de grenzen die de planeet aan ons stelt. Met schaarste van grondstoffen en water, klimaatverandering en leefbaarheid. Maar we worden er wel toe gedwongen. We’re running out of things to exploit. We lopen tegen de grenzen van ons eco-systeem aan. Er is veel druk om economische groei te blijven realiseren, maar we vergeten welke impact dat heeft.”

Hopen op technologie

“Het is te hopen dat China en India bij hun groei naar meer welvaart gebruik kunnen maken van schonere en slimmere technologie. De industriële revolutie in Europa heeft de wereld aardig vervuild. Moeten emerging markets datzelfde pad afleggen? Dat kan de planeet niet aan. Mijn hoop is gevestigd op technologie, als driver richting duurzamer oplossingen. Ze hoeven in die landen geen telecom-netwerk in de grond te stoppen, maar kunnen direct over op draadloos. Bij het aanleggen van elektriciteitsnetten kunnen ze direct over op duurzame energie. Zo kun je groei com bineren met minder impact op de wereld waar we met z’n allen in leven.”

Idealist Stathers noemt zichzelf een “environmentalist” en dat is te merken aan zijn betoog, dat met de minuut gloedvoller wordt. Wat is daar ook eigenlijk mis mee, vraagt hij retorisch. “Ja, ik ben een idealist. Ik ben een bezorgde bewoner van deze planeet. Ik vind ook dat je moet blijven afvragen of wat je doet een positieve invloed op de wereld heeft. Je kunt in deze industrie en zelfs op het gebied van duurzaam beleggen al snel verstrikt raken in allerlei jargon en modellen. Maar waarom zou passie in dit vak geen deel uit mogen maken van de skill set?”

Dit interview is eerder gepubliceerd in de Special Duurzaam Beleggen in IEXProfs magazine nummer 29, 2015.