Hoe kies je het beste China-fonds?

Beste Dr. Hoe,
Hoe kan ik als fondsbelegger het beste in China beleggen?

De wereld verandert snel. Een paar jaar geleden was de vraag nog of je in China moest beleggen, nu is de vroeg hoe je het beste in China kunt beleggen. Dat is niet zo heel gek. De eurozone verkeert in een diepe crisis en in de VS is het nog maar de vraag of het ergste echt achter de rug is. Ondertussen bouwt en groeit Azië, met China voorop er lustig op los. Het land is doorgedrongen tot de top-5 van grootste economieën en is Duitsland al voorbijgestreefd als handelsnatie nummer 1. China volgt in verhoogd tempo het klassieke [patroon van succesvol opkomende markten: industrialisatie, verstedelijking, groeiende welvaart en middenklasse en is nu toe aan de volgende stap: het opbouwen van een sterke binnenlandse consumptie. Zo werden er vorig jaar voor het eerst nergens meer auto’s verkocht dan in China.

China is, kortom, een land dat niet langer genegeerd kan worden door beleggers. Maar inspelen op het Chinese groeiwonder is moeilijker dan zomaar een willekeurig China-fonds te kopen. Bovendien heeft Azië meer te bieden dan China alleen. Maar, terecht of onterecht, de focus van Azië-georiënteerde beleggers ligt bijna altijd op China. Grappig genoeg ontdekte het Britse Citywire dat vier van de vijf beste presterende opkomendemarktenfondsen over de periode 2007-2009 – waaronder het beste fonds uit die periode, Skagen Kon-Tiki - een veel lagere weging voor China kozen, dan hun benchmark, die voor 20% uit Chinese aandelen bestaat (al dan niet met een notering in Hongkong). Het Noorse fonds had zelfs slechts 5% in Chinese bedrijven geïnvesteerd, eind 2009.

Beste opkomendemarktenfondsen onderwegen China

Saillant is dat China, ondanks de enorme grootte van het land en economie, vooral als één homogeen geheel wordt gezien door beleggers. In Europa heb je fondsen op nagenoeg alle sectoren en trends, maar wie in China wil beleggen, moet al gauw genoegen nemen met een plain vanilla China-fonds. Dat is vooral een teken dat beleggen in China nog in de kinderschoenen staat. Het is weinig gewaagd te voorspellen dat over tien jaar de keus uit Chinese smaken veel groter zal zijn. Nu al zijn enkele partijen zich bewust dat de diversiteit van het land en de Chinese economie om een breder productaanbod vraagt. Fondshuis Invesco heeft bijvoorbeeld een Asia Infrastructure Fund en een Asia Consumer Demand Fund (deze bijdrage wordt mede mogelijk gemaakt door ... :-)) Fondsen die verder kijken dan China alleen, maar wel twee actuele thema’s bespelen en daarmee afwijken van de belangrijkste indices. Ook Fidelity heeft een China Special Situations Fund gelanceerd, met goeroe Anthony Bolton, ook een fonds dat op onderliggende trends in het Rijk van het Midden inspeelt.

Bij de keuze van een fonds, zijn verschillende factoren van invloed op het rendement. Wie zich daarin niet wil of kan verdiepen, kan beter een tracker op de Chinese index kopen. De eerste optie is een fonds kopen dat een trackrecord van meerdere jaren heeft opgebouwd waarin het de index per saldo ruimschoots heeft verslagen – vaak door een zorgvuldige bottom up-benadering. Volgens de theorieboekjes zijn opkomende markten minder efficiënt, waardoor een beheerder eerder toegevoegde waarde kan leveren ten opzichte van een indextracker. Deze fondsen kennen doorgaans wel een hogere kostenstructuur. Die inefficiëntie zorgt er ook voor dat zogenaamde 130/30-fondsen in opkomende markten eerder tot een outperformance komen dan in westerse markten.

Beleggers hebben vaak al veel verborgen Azië-exposure in portefeuille

Opkomende markten bespelen via westerse bedrijven met grote belangen in bijvoorbeeld Azië is misschien niet heel sexy, maar het is ook een manier om van de groei in het oosten te profiteren. En dat zonder de extra volatiliteit die de Aziatische beurzen over het algemeen nog hebben ten opzichte van de westerse beurzen. Wie toch opkomende markten rechtstreeks wil bespelen, doet daar niet slecht aan. Het is en blijft voorlopig nog wel even dat deel van de markt waar groei te vinden is. Maar – om nog één keer de advocaat van de Chinese duivel te spelen - de bevindingen van Citiwire staan ook op dit moment nog kaarsrecht overeind. De betere opkomende marktenfondsen hebben een beter trackrecord opgebouwd dan de China-fondsen en de BRIC-fondsen. Ondanks, of misschien wel juist vanwege hun onderweging in China. De spreiding van deze fondsen betekent niet alleen minder risico, maar ook meer kansrijke vijvers om in te vissen.

En wie zich toch wil beperken tot een China-fonds: let op de ontwikkelingen op de valutamarkt. De druk, met name vanuit de VS om de Chinese munt te revalueren neemt in snel tempo toe. Zodra dat gebeurt – en de Chinezen hebben er al wat mee geëxperimenteerd – nemen de marges van exportgevoelige bedrijven en sectoren af en daarmee ook hun winstgevendheid. En zelfs zonder opwaardering van de yuan gebeurt dat nu al, voor bedrijven die vooral Europa als afzetmarkt kennen. De dalende euro maakt Chinese exporteurs kwetsbaar. Het maakt die Duitse midcappers die naar China exporteren juist weer sterker. Voor China-beleggers wordt het van steeds groter bealng om de portefeuille van hun China-fonds te doorgronden. Is het een exportgeoriënteerd fonds of eentje die inspeelt op de groeiende binnenlandse consumptie?