Klassieke valkuil doemt op

Het afgelopen jaar kenden vastrentende beleggers een topjaar, maar dat zal zich niet herhalen. Na de ongekende rendementen van 2012 moeten fixed income-beleggers nu pas op de plaats maken en alert zijn op risico’s. Maar laat ik allereerst eens het fundamentele plaatje schetsen.

De macro-economische omstandigheden zijn wankel met lage BBP-groei, hoge schuldratio’s en blind bezuinigende overheden. Dankzij de toegezegde steunaankopen door de ECB daalde de rente in de Europese periferie weliswaar, en herstelde het sentiment. Maar in politiek opzicht is er in Europa nog maar weinig veranderd, waardoor de ontstane rust een kunstmatig karakter lijkt te hebben. Kortom, in fundamenteel opzicht zijn we er nog lang niet.

Een groot probleem voor bedrijven blijft de rem op kredietverlening door banken, die met hun geld liever staatsobligaties kopen. Vooral voor kleinere bedrijven is dat een probleem, omdat zij in tegenstelling tot grote ondernemingen niet zelf obligaties kunnen uitgeven. Toch vormen bedrijfsobligaties een categorie waarin kansen te vinden zijn. Vooral in het high yield-segment is dat het geval.

Dit groeit zowel dankzij nieuwe toetreders tot de primaire markt, als door downgrades van bestaande obligaties. Voor bedrijfsobligaties als totale categorie blijft het echter opletten. De waarderingen zijn door de honger naar rendement namelijk hoog opgelopen, en in de euforie wordt vaak te weinig onderscheid in kwaliteit gemaakt.

Staatspapier en landenrisico’s
Tegenwoordig zijn de overheidsfinanciën in opkomende markten er veel beter aan toe dan in de ontwikkelde wereld. Daarbij komt dat aan de politieke risico’s in westerse landen nog lang geen eind is gekomen. De genoemde steunaankoopbelofte van de ECB heeft voor rust gezorgd, maar helaas is  hierdoor ook het gevoel van urgentie voor hervormingen afgenomen. In de VS brandt binnenkort de strijd over het schuldenplafond weer los, terwijl de aankomende verkiezingen in Italië ook voor onheil kunnen zorgen. Meer dan ooit zullen Europese beleggers in obligaties hun blikveld moeten verruimen.

Omdat de obligatierendementen de laatste tijd dalen, zien we dat veel obligatiebeleggers momenteel hogere risico’s opzoeken. Dit lijkt logisch, maar het is de klassieke valkuil: omwille van kortetermijnrendement je risicobereidheid verruimen. Ofwel, de bloemetjes steeds dichter bij de rand van de afgrond gaan plukken. Op lange termijn is dat niet verstandig. Wij houden liever vast aan ons risicobudget, ook al gaat dat tijdelijk gepaard met een wat lager rendement. Met onze brede blik vinden we binnen dat risicobudget nog voldoende kansen.

Ook 2013 zal volatiel worden. Een kritische en proactieve houding is onmisbaar, zowel ten aanzien van landen, instrumenten als ratings. Vanuit die basis kan 2013 een redelijk jaar worden, zonder overdreven risico’s te nemen.