Tijd is nog steeds geld

Politici, bankiers en asset managers hebben één ding gemeen: ze gaan over andermans geld. Toch zijn de eisen die worden gesteld aan deze drie groepen heel verschillend. Samen met de steeds kortere politieke horizon, begint zich dat te wreken voor beleggers.

Laten we eens beginnen met de hierboven bedoelde eisen. Zo moeten bankiers van de politiek een eed of belofte gaan afleggen over de integere uitoefening van hun functie. Asset managers krijgen pas een beleggingsmandaat als ze een zeer lang track record hebben en over aantoonbare expertise en ervaring beschikken. Voor politici gelden dergelijke eisen echter niet, terwijl ze wel belangrijke besluiten nemen voor de financiële sector.

Korte politieke doorlooptijd
Een hechtere samenwerking met financiële experts is in mijn ogen daarom een must. Blijft dat uit, dan zal er meer gelobbyd moeten gaan worden. In tegenstelling tot bestuurders in het bedrijfsleven, is het politici niet gegund om op lange termijn een gedegen beleid te ontwikkelen.

Voor beleggers is een regeerperiode van vier jaar al niet lang, maar tegenwoordig houden Nederlandse kabinetten gemiddeld zelfs nog geen twee jaar stand. Dat is veel te kort om waardevolle ervaring op lange termijn op te kunnen doen en te vertalen in doordacht beleid. Men kiest voortdurend voor nieuwe beloftes. Politici zouden eigenlijk meer ruimte moeten krijgen voor een op de lange termijn gericht beleid en het opbouwen van langdurige ervaring.

Door de financiële crisis klinkt de roep om regulering van banken harder dan ooit. Op zichzelf is die reguleringswens terecht. Ook ik vind dat banken niet de juiste partij zijn om te beleggen met deposito’s maar zich weer primair op kredietverlening moeten richten. Wat we nu zien, is dat de regeldrift van de overheid door de focus op de korte termijn doorschiet naar de verkeerde kant.

Banken en verzekeraars worden over één kam geschoren. En banken wordt het door de overdreven transparantieregels zelfs bijna onmogelijk gemaakt om actief te zijn als intermediair voor de secundaire obligatiemarkt. Dat kan niet de bedoeling zijn.

Politieke volatiliteit raakt beleggers
Voor vastrentende beleggers is de politieke volatiliteit slecht nieuws. De voortdurende wisselingen van de wacht zorgen voor veel onzekerheid. Denk bijvoorbeeld aan het wel of niet doorgaan van subsidies voor groene energie. Iets dat voor beleggers in groene obligaties van wezenlijk belang is.

Het gevolg is dat vastrentende beleggers steeds meer buiten de Nederlandse landsgrenzen moeten gaan kijken en mondiaal moeten gaan spreiden. Met een lange beleggingshorizon, veel kennis en ervaring en heldere mandaten zijn gelukkig nog steeds goede rendementen mogelijk.