Christine Lagarde blijft achter

Als politici hun steun uitspreken voor renteverhogingen door hun centrale bank, is de inflatie echt te hoog. De Amerikaanse president Joe Biden deed dat eerder deze week toen hij Jerome Powell, voorzitter van de Fed, sprak.

Dat je tegenwoordig geen gesprek meer met collega’s of de buren kunt voeren zonder dat het gaat over hoeveel duurder alles is geworden, is een soort second opinion. Dat verklaart overigens waarom Biden de Fed steunt.

Het is niet dat hij een hogere rente fijn vindt. Nee, hij heeft een afweging gemaakt en is tot de conclusie gekomen dat renteverhogingen minder politieke schade zullen opleveren wanneer de Amerikanen in november het nieuwe parlement gaan kiezen, dan de inflatiegroei op zijn beloop laten.

Hard op de rem

Een collega van Powell, James Bullard, zei eerder deze week dat het beleid van de Fed de oorzaak is van te hoge inflatie en dat het dan ook aan de centrale bank is de inflatie te temmen. Dat kan maar op één manier en dat is door de rente behoorlijk te verhogen.

Bullard wees in een toespraak naar de jaren 70. Toen treuzelde de Fed met het aanpakken van inflatie die vergelijkbaar was met nu. Het gevolg was uit de hand gelopen inflatie waardoor de bank uiteindelijk genoodzaakt was vol op de rem te trappen, en dat zorgde voor recessie.

De leden van het rentecomité van de Fed, die de rente al verhoogd hebben, bakkeleien over de vraag hoe snel ermee verder te gaan.

Andere planeet

De eurozone lijkt op een andere planeet te zitten. Christine Lagarde, president van de ECB heeft het op televisie over hoe belangrijk liefde is. Gevraagd naar de plannen met de rente, geeft ze aan een renteverhoging van 50 basispunten, die de ECB-rente naar 0% zou brengen, in juli te veel van het goede te vinden.

Dat terwijl de geldontwaarding versnelt. In mei bedroeg de inflatie 8,1%, een behoorlijke sprong vergeleken met 7,4% uit april. Zelfs als we de energie- en voedselprijzen uit de inflatiecijfers halen, blijft er een prijsstijging van bijna 4% over.

De ECB streeft naar 2% inflatie per jaar.

Pronto dus

Hoewel de ECB dus nauwelijks iets tegen inflatie doet en de monetaire strategie lijkt "bidden dat de inflatie snel gaat zakken." Gezien de opstelling van de ECB ten aanzien van inflatie, moeten beleggers in de eurozone zich realiseren dat een van de belangrijkste variabelen, de inflatie, voor minstens enkele jaren ingrijpend is veranderd vergeleken met de afgelopen 10 á 15 jaar.

Zij moeten hun beleggingsbeleid bouwen op de verwachting van tussen 2 en 4% inflatie in de komende jaren. Trouwens, Lagarde gebruikte haar TV-optreden in Nederland aan om cryptomunten waardeloos te noemen.

Zij vormen bovendien een gevaar voor financiële stabiliteit, aldus de ECB. Heb ik trouwens al gezegd dat om de hoge inflatie aan te pakken, de ECB-rente behoorlijk boven 0% zou moeten komen te liggen en pronto?

Bijeffecten

Feit is dat te hoge inflatie economische groei afremt en allerlei andere bijeffecten kent, zoals grotere ongelijkheid en daarmee maatschappelijke en politieke cohesie aantast?

Als iets een gevaar is voor, niet alleen financiële stabiliteit, maar ook economische, politieke en sociale stabiliteit, dan is het eerder het beleid van de ECB dan de cryptomunten.

Omdat de ECB ver achter de feiten aanloopt door te bakkeleien over of de rente in juli of misschien in september naar 0% opgetrokken moet worden. To lag is de Engelstalige term voor achterblijven.

Een achterblijver

Iemand die achterblijft, is een laggard. Dat is, fonetisch gezien, gelijk aan de achternaam van de ECB-president. Omen est nomen. De leiders van de EU hebben sinds 2008 vele lastige en belangrijke beslissingen moeten nemen.

Het zou mij niet verbazen als communis opinio onder toekomstige Europese (economische) historici blijkt te zijn dat de benoeming van Lagarde, een beroepspolitica pur sang en iemand zonder monetair-economische achtergrond, als ECB-president in 2019 de grootste fout van de EU-leiders is geweest.