Welke sigaar mag het zijn?

Dividend uitkeren of eigen aandelen inkopen (share buy backs)? Het is een vraag waar beursgenoteerde bedrijven antwoord op moeten geven, maar ook beleggers. Met name in de VS was het terugkopen van eigen aandelen de afgelopen jaren een veel gesignaleerd fenomeen. Daar zit wel een logische gedachte achter. Je bent als bedrijf flexibeler, want je kunt dat makkelijker stopzetten dan een dividenduitkering.

Bovendien hoef je de winst over minder uitstaande aandelen te verdelen, wat voor het management, dat vaak opties van het bedrijf heeft, gunstig is.  En dan is er in de VS ook nog eens de belastingwetgeving die een rol speelt. Tot 2003 moesten beleggers meer belasting betalen over het ontvangen dividend dan over de behaalde koerswinsten. President Bush trok die belastingpercentages in een tijdelijke wetgeving in 2003 gelijk, wat dividend aantrekkelijker maakte.

President Obama heeft die wetgeving één keer verlengd, maar in zijn nieuwe plannen voor eind dit jaar is een flinke verhoging van de dividendbelasting voorzien. Met name voor vermogende particulieren kan dat percentage oplopen van 15% tot wel 40%. Dat maakt dividend minder interessant. Maar de vraag is gerechtvaardigd of beleggers veel hebben aan het alternatief, de share buy back-programma’s.

Voorkennis loont niet
Je zou denken, die bedrijven weten als geen ander hoe het met hen gaat, dus hebben ze een kennisvoorsprong bij het timen van hun aandelenterugkoop. Maar niets blijkt minder waar. In januari 2008 besteedden bedrijven uit de S&P500 liefst 40% van hun kasstromen aan aandeleninkoop. Dat jaar werd geen feest voor aandelenbeleggers.  In maart 2009 – de bodem van de markt – was dat nog maar 20%.

Begin 2010 was het zelfs nog maar 6% en dat jaar werd een best aandelenjaar en begin 2011 was het weer opgelopen tot 20%, terwijl dat aandelenjaar in de VS vlak eindigde. Bedrijven blijken een bijna perfecte contra-indicator. Ze lopen gewoon achter de koersontwikkeling aan en onderscheidden zich in hun timing niet van de gemiddelde particuliere belegger.

Natuurlijk zijn er best argumenten te bedenken voor het terugkopen van aandelen, maar het is een beetje als dating, terwijl je met een dividenduitkering een duurzame relatie met je aandeelhouders aangaat – eentje met commitment en kapitaaldiscipline. Bovendien hoef je dividenduitkeringen niet te timen – die doe je gewoon volgens afspraak één, twee of vier keer per jaar. En ja, natuurlijk is dividend voor beleggers een beetje een sigaar uit eigen doos, maar wel eentje met de regelmaat van de klok. En als belegger heb je telkens zelf weer de keus wat je met dat uitgekeerde dividend doet. 

Uiteindelijk draait beleggen om het genereren van inkomen en dividend speelt daarbij een niet te onderschatten rol. In tegenstelling tot speculeren, waarbij je niet uit bent op inkomen, maar gewoon hoopt dat je dezelfde aandelen tegen een hogere koers weer van de hand kunt doen – precies, de Greater Fool Theory.