De ontmaskering van een disruptor

WeWork probeerde zich in het rijtje van succesvolle disruptors te plaatsen. De prospectus voor de beursgang, die maandag is afgeblazen, was opgedragen aan “de energie van We” en zette het bedrijf neer als toegewijd aan maximale wereldwijde impact.

“Onze missie is het verheffen van het bewustzijn van de wereld.” Toe maar. Voeg daar een charismatische CEO aan toe, een filmster uit Hollywood die er zijn eigen geld insteekt, plus een mega-investeerder die aan beursgangen van disruptors goud geld heeft verdient en het verhaal is rond.

Eerdere disruptors, zoals Apple en Amazon, hebben inderdaad enorme koerswinsten opgeleverd voor aandeelhouders die daar vroeg instapten. Deze bedrijven maken inmiddels door hun schaal en marktdominantie ook enorme winsten.

Basis van beloften

Dat is bij de disruptors die later naar de beurs zijn gekomen helaas nog niet het geval. Die maken veelal bij beursgang nog verlies. Dat vraagt een bijna blind vertrouwen van investeerders in toekomstig succes.

Dit jaar waren het Uber, Lyft, Pinterest, BeyondMeat en Peloton de disruptors die de weg naar de beurs vonden. De hoge aanvangskoersen hebben echter lang niet in alle gevallen standgehouden. Dat geeft dus een beeld van gemengd succes.

Wel lukte het ze een beursgang te voltooien, vaak meer op basis van beloofde winsten dan op basis van gerealiseerde winsten. Dat succes was kennelijk voor WeWork aanleiding genoeg om zich in dit rijtje te willen scharen.

Ordinair verhuurbedrijf

In plaats daarvan werd WeWork het verhaal van een disruptor die geen disruptor is. WeWork huurt namelijk van kantoorverhuurders en verhuurt de ruimte door. Dat zijn vaak wel kleine startups, maar dat maakt het business model nog niet disruptief.

WeWork werd daarom al snel ontmaskerd als een gewoon vastgoed-verhuurbedrijf, dat ook als zodanig gewaardeerd moet worden. De koers-winstverhouding van een vastgoedbedrijf is echter veel lager dan die waarmee WeWork in eerste instantie naar de beurs wilde komen.

"WeWork is het verhaal van een disruptor die geen disruptor is" 

Het businessmodel van WeWork van kort lenen en lang verhuren lijkt kwetsbaar voor een volgende conjunctuurdaling, die er onvermijdelijk aan zit te komen. En het businessmodel is ook makkelijk te kopiëren.

Slechte governance

Het verhaal wordt verder ontzenuwd als aandelenbeleggers door de opgeklopte hype van de prospectus heen prikken en analisten kritische vragen stellen. Die vragen richtten zich op de governance van het bedrijf en specifiek op het gedrag van oprichter en CEO Adam Neumann (zie foto).

Het verhuren van kantoorruimte uit privébezit aan WeWork en de onderhandse verkoop van een grote pluk van zijn aandelen bieden geen basis voor vertrouwen bij beleggers.

Ook mega-investeerder Softbank, die onder aanvoering van oprichter Masayoshi Son naar verluidt al voor elf miljard dollar in WeWork zit, begon lont te ruiken. Druk op Neumann resulteerde vorige week in zijn aftreden. Deze week werd de beursgang uitgesteld.

Realisme zegeviert

Het WeWork-debacle toont aan dat er nog voldoende zelfreinigend vermogen in de aandelenmarkt zit. Natuurlijk is het ook een signaal dat we aan het einde van de bullmarkt raken, want een deel van de markt ging in eerste instantie wel met de (WeWork)hype mee.

Maar uiteindelijk heeft het realisme over WeWork’s businessmodel gezegevierd en dat is een gezond teken.