Euro wint terecht goud

Soms spreken dingen die zich níet voordoen, boekdelen. Neem de koers van euro-dollar. Toen valutahandelaren tot de conclusie kwamen dat de ECB het opkopen van staats- en bedrijfsobligaties dit jaar wel eens volledig zou kunnen stoppen en de eerste renteverhoging aan de horizon tevoorschijn kwam, was dat het startschot voor de euro om nog sterker te worden en uit de bovenkant van de langjarige range 1,10 – 1,20 te breken.

Niet lang daarna meldden Amerikaanse statistici dat de lonen in de VS in januari met bijna 3% waren gestegen, de snelste stijging in jaren. Beleggers zagen dat als een voorbode van hogere inflatie in de VS en, in het kielzog daarvan, meer renteverhogingen door de Fed dan eerder verwacht.

Het vreemde is dat de dollar amper aantrok. De koers slaagde er zelfs niet in terug te keren naar de eerdergenoemde meerjarige range. Dat is veelzeggend. Het wijst erop dat op de valutamarkt iets ingrijpend is gewijzigd, namelijk dat beleggers wereldwijd meer vertrouwen in de euro hebben dan in de dollar.

Europa groeit beter

Eerlijk gezegd ben ik niet verbaasd. De economie van de eurozone is niet langer aan het herstellen, maar we mogen met recht spreken van expanderen. Deze expansie is sterker is dan die aan de andere kant van de oceaan. Als er elk kwartaal medailles uitgedeeld zouden worden op het onderdeel economische groei in een soort Amerikaans-Europese Spelen, dan zouden de Europeanen al tien gouden plakken om hun nek hebben hangen.

Al ruim twee jaar verslaat de eurozone namelijk de VS. De vooruitzichten zijn ook zodanig dat een verandering niet te verwachten is. Bovendien, terwijl de Amerikaanse groei voor een belangrijk deel stoelt op nieuwe overheidsschulden – de Amerikaanse staatsschuld blijft de komende jaren behoorlijk stijgen – is de staatsschuld van de eurozone in de laatste tijd juist afgenomen.

De verbeterde Europese huishoudboekjes zijn een goed teken, omdat beleggers doorgaans allergisch zijn voor te hoge overheidsschulden. De verwachtingen over het beleid van de ECB zijn ook zodanig dat er niet veel voor nodig is om een snellere afbouw van het ultraruime beleid in te gaan prijzen.

De euro blijft bestaan

Hoe anders is de situatie in de VS. Met betrekking tot de Fed geldt tegelijkertijd dat één tegenvallend inflatiecijfer, om maar wat te noemen, voldoende zou zijn de verwachtingen juist te temperen. Slecht voor de dollar dus. Maar het belangrijkste is nog misschien wel dat het er sterk naar uitziet dat dé vraag die de euro sinds 2007 parten speelde, namelijk bestaat de eenheidsmunt over (vul een cijfer in) jaar nog?, uit de weg is geruimd.

De kans is groot dat de eurozone de komende tijd verder zal integreren zonder dat Duitsland en Frankrijk daarover ruziën. Het nieuwe regeerakkoord in Duitsland spreekt bijvoorbeeld over meer Duitse solidariteit met de zwakke eurolanden. De kans op het opnieuw oplaaien van de eurocrisis is ook hierdoor veel minder waarschijnlijk geworden.

In het verlengde daarvan zou de structurele vraag naar euro's kunnen aantrekken. Het aandeel van de euro in de mondiale valutareserves is in de afgelopen jaren namelijk behoorlijk gedaald. Geen wonder. Niemand koopt een munt die niet levensvatbaar is.

VS kan onbestuurbaar worden

Nu het euro-aandeel weer gaat stijgen, is de kans groter dat de euro-dollar de komende maanden richting 1,30 doorstoot, dan dat de koers terugvalt naar 1,10.

De kans op een verdere verzwakking van de dollar is met de aankomende parlementsverkiezingen in de VS in de herfst van dit jaar alleen maar groter geworden. Als de Democraten één of beide huizen in handen krijgen, dan is het land onbestuurbaar. Dat China binnenkort de oliehandel in yuans in plaats van dollars mogelijk gaat maken, maakt de dollar er ook niet aantrekkelijker op.

Italië is een maar

Over verkiezingen gesproken: iets wat euro-dollar op het eerste gezicht wel behoorlijk omlaag zou kunnen drukken, zijn de Italiaanse verkiezingen begin maart. Winst van anti-europartijen kan voor hernieuwde twijfel over de levensvatbaarheid van de euro zorgen.

Ik merk de afgelopen maanden echter dat die partijen hun anti-euroretoriek flink hebben teruggeschroefd hebben. Het uit de euro stappen lijkt hen bij nader inzien blijkbaar niet zo een goed plan. Ik weet dus niet of uit die hoek grote of langdurige problemen te verwachten zijn.

Minder renteverhogingen VS

Hoe de Italiaanse verkiezingen eindigen zien we wel over twee weken. Zou euro-dollar in loop van dit jaar inderdaad verder richting 1,30 doorstoten, dan kan de VS wel eens voor een lastige keuze komen te staan: rente meer verhogen omdat inflatie door de zwakke dollar verder kan stijgen, of juist minder renteverhogingen om de economische groei op peil te houden.

De Fed en de voorkeuren van het Witte Huis kennende, acht ik de kans groter dan de Amerikaanse monetaire ridders voor het tweede zouden kiezen. Dat maakt de kans op een nieuwe gouden plak voor de euro nog groter.