Oh, oh Mario Draghi is boos!

Euro-dollar is de afgelopen weken gestegen omdat beleggers verwachtten dat de ECB wellicht eerder dan verwacht de geldkraan in de eurozone dicht zal gaan draaien.

De laatste dagen duwde de Amerikaanse minister van Financiën, Steven Mnuchin, het koerspaar verder omhoog toen hij zei dat een zwakkere dollar goed nieuws is voor de VS.

Dat is een radicale breuk met het verleden. Het dollarbeleid van het Witte Huis was een zeer lange tijd beperkt tot één zin: sterke dollar is in Amerikaans belang. De regering-Trump heeft daar geen boodschap aan. Mario Draghi, President van de ECB, was woedend.

Omfloerst taalgebruik

Nee, niet over die sterkere euro, daar deed hij zo laconiek over dat ik me afvroeg of er niet een Duitse dubbelganger zat in plaats van de Italiaan. Nee, Draghi was woedend over die Amerikaanse zet. Op een vraag daarover herinnerde hij sommigen – hij wilde niet eens de naam van de Amerikaanse minister noemen – eraan dat dat in strijd is met wat grote landen met elkaar hebben afgesproken.

Namelijk dat ze hun heil niet zouden zoeken in het zwakker maken van de eigen munt. Dat kan een valuta-oorlog ontketenen waarbij alleen maar verliezers zouden zijn. Nu moet u begrijpen dat we hier met een centrale bankier te maken hebben.

Het taalgebruik van die lieden is uiterst omfloerst. Maar dat Draghi de Amerikanen herinnerde aan de afspraak komt erop neer dat hij zegt dat ze hun woord niet houden. Tel daarbij de gezichtsuitdrukking toen hij dat deed en de merkbaar geïrriteerde stem en we mogen gerust concluderen dat Draghi’s optreden het centrale bankiers equivalent was van "jij en ik, nu, naar buiten" roepen terwijl je je mouwen opstroopt.

Dollarkoers probleem van andere

Ik moest overigens denken aan een soortgelijk voorval, uit 1971. Toen drukten de Amerikanen zoveel dollars dat die munt in waarde daalde tegen vrijwel elke Europese munt. Omdat dat pijn deed aan de Europese economieën, togen enkele Europese ministers van Financiën daarom naar Washington om hun beklag te doen bij hun kersverse Amerikaanse collega John Connally.

Zij konden rekenen op een vriendelijke ontvangst, een heerlijk diner en heel veel meer, maar niet op sympathie van de Amerikanen. Die kon het niets schelen dat Europa de prijs betaalde voor het Amerikaanse beleid dat tegen de afspraken gemaakt in die tijd was.

Tijdens die ontmoeting sprak Connally de inmiddels legendarische zin uit, namelijk: "The dollar is our currency, but your problem."

Nieuwe aandelenrecords

Het Witte Huis anno 2018 lijkt hetzelfde te willen doen. Destijds bracht de Amerikaanse opstelling Europeanen dichter bij elkaar en dat zou nu zomaar weer kunnen gebeuren. Wie overigens geen reden hebben boos te zijn, zijn beleggers, vooral aandelenbeleggers.

Draghi’s persconferentie onderstreepte het voornemen van de bank het monetaire beleid dit jaar zeer ruim te houden. In 2019 wordt het dan iets minder maar nog steeds toch zeer ruim, met de rente op 0%.

Voor aandelen betekent dat een omgeving waarin economische groei hoog is en verder toeneemt, de loonstijgingen bescheiden blijven en de rentes laag. Op naar nieuwe records!