Belegger heeft oogkleppen nodig

Beleggen stelt ons voor een enorme en voortdurende uitdaging op het vlak van informatieverwerking. In het internettijdperk, met zijn overvloed aan informatie en financieel nieuws, is het voor veel beleggers lastig relevante berichten voor aandelenkoersen te scheiden van nutteloze informatie – of beter gezegd ‘ruis’. Ruis is ongewenst, ongecontroleerd gezwatel met een zeer beperkte informatiewaarde.

Voor een wetenschapper kan het authentieke signalen maskeren; voor een musicus is het verwarrend, ongecultiveerd en chaotisch; en voor een belegger is het irrelevant en onbelangrijk. Over het geheel genomen verdoezelt ruis belangrijke waarheden en concepten, en verwoest ruis de onderliggende structuur van zuivere ritmes, patronen en melodieën. Het gevaarlijke van ruis is dat het interessant is.

Een aangeboren nieuwsgierigheid trekt ons aan tot ruis: we moeten er wel op reageren en het onderzoeken. Veel mensen kiezen ervoor om in een levendige, drukke stad te wonen, dus ruis heeft onmiskenbaar een zekere aantrekkingskracht. Vooral het feit dat ruis overvloedig aanwezig is en dat we er gemakkelijk door worden afgeleid, vormt een lastig probleem voor beleggers.

Exponentiële groei
De hoeveelheid ruis in de financiële wereld is in snel tempo toegenomen. De afgelopen twintig jaar is het informatieverbruik explosief gestegen. In 1986 nam de gemiddelde Amerikaan het equivalent van 40 kranten aan informatie per jaar tot zich en creëerde zelf 2,5 pagina’s content (via de telefoon, fax en post). In 2007 was het informatieverbruik gestegen tot 174 kranten en werden 6 complete kranten gecreëerd (via sociale netwerken, blogs en digitale fotografie).

Volgens schattingen consumeren Amerikanen tegenwoordig 3,6 zettabyte aan informatie per dag – een zettabyte is 1 triljard bytes. De exponentiële groei van informatie heeft geleid tot een disproportionele toename van ruis. Bij beleggen wordt het steeds lastiger echte inzichten te scheiden van de constante berichtenstroom over de markt. Ruis is overal aanwezig nu kranten, websites en financiële tv-kanalen dagelijks analyses van markten en aandelen publiceren.

Toch is een groot deel van deze prietpraat over markten die stijgen en dalen niet bijzonder leerzaam. Helpt het ons om te beslissen welke activa we moeten kopen en de komende tien jaar moeten aanhouden? Niet echt. Alleen door zorgvuldige fundamentele analyse van economieën, sectoren en bedrijven kunnen we een beeld krijgen van de wereld en het is cruciaal om deze rijke bron van informatie te scheiden van marktruis met weinig waarde.

Systeem 1
Naarmate de ruis toeneemt, zijn nuttige informatie en inzicht er lastiger uit te filteren.

Ruis kan zelfs onze besluitvorming overbelasten en uit evenwicht brengen. Het Information Fatigue Syndrome (IFS) treedt op wanneer onze verwerkingscapaciteit voor informatie het begeeft, we ons slecht kunnen concentreren en we terugvallen op besluitvorming volgens “systeem 1” (snel, intuïtief en emotioneel) in plaats van “systeem 2” (traag, weloverwogen en logisch-rationeel).

Dit vanwege de druk op het kortetermijngeheugen. Dit fenomeen openbaart zich ook in gefaseerd gedrag of multitasking, waarbij onze productiviteit en ons inzicht afnemen doordat we meerdere zaken tegelijk minder goed kunnen uitvoeren of bedenken. We moeten accepteren dat ruis net zo goed deel uitmaakt van beleggen als van het dagelijks leven.

Informatie moet geïnventariseerd en verwerkt worden om de ruis te verwijderen en het nuttige te scheiden van het nutteloze. Inzicht vloeit voort uit de interpretatie hiervan door oplettende beleggers in dit stadium. Van belang is dat inzicht (meestal in combinatie met geduld) uiteindelijk leidt tot succesvolle beleggingsbeslissingen.

Wat ruist daar door het struikgewas?
Er zijn vijf belangrijke onderscheiden die beleggers helpen ruis vast te stellen:

1. Belangrijk versus onbelangrijk. We moeten het belangrijke filteren van het onbelangrijke. Informatie heeft waarde, ruis heeft dat niet en kan worden genegeerd. De belegger moet kijken naar de fundamentele factoren die veranderingen in koersgevoelige bedrijfsgegevens, zoals winstgroei, veroorzaken.

2. Feiten versus emoties. We moeten ons losmaken van de emotie van marktbewegingen. Het laveren tussen angst en hebzucht wordt aanzienlijk versterkt door ruis. We moeten proberen objectief en geduldig te reageren – en de feiten vast te stellen in plaats van emotioneel te reageren.

3. Lange termijn versus korte termijn. Ruis is steevast kortetermijnprietpraat. Het wordt gekenmerkt door hypes, modegrillen en extreme kansen. Op de korte termijn kan ‘kop’ twintig keer achter elkaar boven komen te liggen, maar we weten dat de kansverdeling bij ‘kop’ of ‘munt’ op de lange termijn 50-50 is. Er zijn veel academische studies (zoals Triumph of the Optimists van Dimson, Marsh en Staunton) die stellen dat de beste factoren voor het beleggingsrendement van aandelen op de lange termijn dividendrendement plus reële dividendgroei zijn.

Ondanks dit bewijs om voor de lange termijn te beleggen in aandelendividendstrategieën, worden beleggers vaak verleid door schreeuwerige kortetermijnhypes en modegrillen.

4. Simpel versus complex. Simpel heeft minder ruis dan complex omdat ruis zich op minder plaatsen kan verstoppen. Als er meerdere redenen zijn om iets te doen, is dat niet altijd een goed teken. In zijn boek Antifragile wijst Nicholas Naseem Taleb erop dat krachtige beslissingen slechts één goede reden hoeven te hebben. Meer redenen toevoegen kan ons een beter gevoel geven, maar maakt het onze beslissing per definitie beter geslaagd? Ook bij beleggen is er vaak maar één hoofdreden om te beleggen in een strategie of aandeel.

5. Proactief versus reactief. Hoe reactiever u zich opstelt ten opzichte van markten, hoe meer ruis er in uw besluitvorming sluipt. Een proactieve, systematische beleggingsaanpak beperkt ruis, omdat we kunnen vaststellen wat belangrijk voor ons is en ons kunnen concentreren op deze voornaamste overwegingen. We raken niet in de ban van automatisch luisteren en reageren op wat andere mensen belangrijk vinden.

Ruisbestrijding
Nu we een beter idee hebben van wat ruis is, hoe kunnen we het als beleggers dan uit de weg gaan? Ten eerste moeten we op zoek gaan naar fundamentele waarheden – krachtige observaties die ons kunnen helpen beleggingsbesluiten met meer overtuiging te nemen. Ten tweede moeten we bij onze beleggingsaanpak systematisch te werk gaan en niet reageren op de grillen van de markt.

Ten derde moeten we op zoek gaan naar meer duurzame kennis over beleggingsthema’s door boeken en tijdschriften te lezen die zich richten op fundamentele ontwikkelingen, in plaats van dagelijkse blogs die zich vaak richten op kortetermijnruis. Tot slot moeten we ophouden de kortetermijnperikelen van de markt obsessief te volgen, omdat dit doorgaans uitnodigt tot besluitvorming op basis van emoties.

Kortom, ruis is onbelangrijk, emotioneel, korte termijn, complex en reactief. Om ruis tot een minimum te beperken, moeten we op zoek gaan naar fundamentele waarheden door vast te stellen wat belangrijk is, feiten van emoties te scheiden, ons te concentreren op de lange termijn in plaats van de korte termijn, het simpele te schiften van het complexe en door ons proactief in plaats van reactief op te stellen. “We denken dat we informatie willen, maar in werkelijkheid willen we kennis.” - Nate Silver.