Reële activa voor extra spreiding

Reële activa worden traditioneel gezien als instrument om een beleggingsportefeuille tegen inflatie te beschermen, maar ze kunnen ook worden ingezet om spreiding in een portefeuille aan te brengen. De crisis heeft beleggers onder de neus gewreven dat spreiding over diverse beleggingscategorieën alleen zin heeft wanneer die verschillend reageren op marktomstandigheden. Niet alle reële activa zijn even geschikt voor diversificatie.

Zo zijn de afgelopen tijd verschillende partijen al tot de conclusie gekomen dat grondstoffen – een populaire variant van reële activa – zich allengs slechter lenen voor spreiding, zo viel onlangs bij IEXProfs te lezen. De correlatie met aandelen is de afgelopen jaren gestegen, terwijl grondstofprijzen bovendien volatier zijn.

Daarmee zijn niet alle reële activa meteen als spreidingsinstrument afgeschreven. Recentelijk heeft Martijn Cremers, professor aan de universiteit van Notre Dame, voor het onderzoeksinstituut DGFI in deze studie enkele andere reële activa onder de loep genomen. Hij keek naar directe beleggingen in landbouwgrond, bosgrond, energie-infrastructuur en commercieel vastgoed.

Prima diversificatiemogelijkheden
Afhankelijk van de mate waarin de gegevens openbaar beschikbaar zijn, heeft hij periodes genomen uiteenlopend van 1978-2012 tot 1996-2012. Daar kun je dus ook als langetermijnbelegger iets mee. Wat blijkt: deze verschillende segmenten bieden allemaal prima mogelijkheden om te spreiden. Ze bieden significante diversificatie ten opzichte van een traditionele portefeuille met aandelen en obligaties, zonder aanwijzingen van een negatieve invloed op de totale prestaties. 

Wel bieden landbouw- en bosgrond wat minder diversificatie bij neergaande aandelenmarkten. Volgens Cremers komt dat doordat er bij aanhoudende dalingen sowieso minder liquiditeit is, en dat weinig beleggers dan in zulke illiquide beleggingen stappen als landbouw- en bosgrond. 

Weliswaar moet je er wel rekening mee houden dat bij deze categorieën in het algemeen de informatieverstrekking beperkt is en de liquiditeit laag – zodat dit soort beleggingen doorgaans langer worden aangehouden – maar tot zover is dit dus interessant nieuws dat gunstig is voor wie spreidingsmogelijkheden zoekt.

Geen inflatiebescherming
Cremers komt echter ook tot een andere opmerkelijke conclusie: afgezien van bosgrond boden deze reële activa géén voordelen wat betreft inflatiebescherming. Dat is helemaal interessant als je weet dat ze de afgelopen jaren steeds meer deel zijn gaan uitmaken van portefeuilles van institutionele beleggers (met uitzondering van commercieel vastgoed, dat al langer op het netvlies van de institutionelen staat).

Beleggingen in landbouw- en bosgrond lieten opmerkelijk genoeg weinig neerwaartse risico’s zien, vergeleken met een traditionele aandelen- en obligatieportefeuille. Voor energie-infrastructuur en commercieel vastgoed geldt juist het tegenovergestelde: daar bleken de neerwaartse risico’s juist significant.

Kortom: afgaande op deze studie lijken deze reële activa als groep meer mogelijkheden te bieden om te gebruiken voor diversificatie dan voor inflatiebescherming. Dat bosgrond het meest geschikt is voor inflatiebescherming zal menigeen verrassen.

• het paper van DGFI over reële assets