Rabo's boerenslimheid

Rabobank heeft besloten om indexfondsen van Vanguard op te nemen in haar assortiment. Zo komen zij tegemoet aan de vraag vanuit klanten naar simpele, effectieve beleggingsoplossingen. Ik citeer: “Waarom zou je 1 tot 1,5% betalen voor een beleggingsfonds in een zeer liquide markt zoals Amerikaanse large-caps als je dat met indextrackers ook voor circa 0,5% ook kan doen?”. Een waar woord, gesproken door Rabobank directeur private banking Pim Mol.

Maar dan gebeurt er iets raars. Verderop in het bericht (gepubliceerd op Fondsnieuws) staat namelijk te lezen dat het niet de bedoeling is dat bestaande beleggingsfondsen ingeruild gaan worden voor indexfondsen, en dat klanten ook niet actief met dit nieuwe aanbod benaderd zullen worden. Dus enerzijds onderschrijft de Rabobank het belang van lage kosten, en anderzijds gaan zij hun klanten niet helpen hierin.

Het opnemen in het assortiment van indexfondsen is duidelijk ingegeven omdat klanten hier naar vragen. Maar alle andere klanten horen blijkbaar gewoon niet dat er 1% minder kosten gemaakt kan worden bij hun beleggingen. De belangen zijn evident: Rabobank is bijvoorbeeld 100% eigenaar van Robeco, een actieve fondsmanager die zich afkeert van index oplossingen. Bovendien is de kickback op actieve fondsen nu nog een belangrijke inkomstenstroom.

Maar er is nog wat anders; door de Rabobank wordt gesproken over 0,5% voor een large-cap  US investering. De keus is daarbij op Vanguard gevallen. Vanguard kent echter meerdere smaken van hun fondsen. Sommige smaken hebben daarbij een kickback ingebakken, en andere niet. In elk geval kent deze investering in haar goedkoopste vorm van Vanguard slechts 0,06% kosten per jaar. En dat is nog wel een stukje verwijderd van 0,50%. In dit licht is het misschien toch wat minder fraai dan het oogt allemaal.