'Gedoemd om te mislukken?'

Fondsbeleggers moeten het wel slechter doen dan de markt. The Economist legt uit waarom: het gemiddelde fonds biedt een rendement dat gelijk is aan dat van de index, maar trekt daar de kosten van af. De oplossing is simpel. Beleggers moeten een fondsmanager kiezen die het beter doet dan gemiddeld.

Maar resultaten uit het verleden bieden helaas geen garantie voor de toekomst. Uit onderzoek blijkt dat een sterke performance twee tot drie jaar kan aanhouden. Dat is voor kleine beleggers lang genoeg om er hun voordeel mee te doen.

Retailbeleggers doen het misschien zelfs beter dan de cijfers ons laten zien. Conventionele onderzoeken nemen namelijk het gemiddelde van alle fondsen in hun categorie, onafhankelijk van hun omvang. Een fonds met slechts een miljoen vermogen onder beheer wordt dus net zo zwaar meegerekend als een fonds met een miljard.

De ervaring en het rendement van de gemiddelde belegger wordt echter veelal bepaald door de prestaties van de grotere fondsen. Wanneer dat in de berekeningen wordt meegenomen, ziet het beeld er heel anders uit. 

Gewogen
In de vijf jaar tot juni was het traditioneel berekende rendement van opkomende markten-fondsen 23,9%, terwijl de index een rendement zag van 27,4%. Wanneer de fondsen worden gewogen, is het rendement echter 32,2%. Mogelijk lijden kleine fondsen hier meer onder de kosten.

Maar in andere sectoren lag het gewogen rendement juist lager. En daardoor valt in de regel het gewogen rendement lager uit dan het gemiddelde rendement (dat ook al bestaat uit indexrendement -/- kosten). Dat maakt het voor eindbelegegrs bijna onmogelijk om met beleggingsfondsen de index voor te blijven.  

Dat het gewogen rendement nóg lager uitvalt is te verklaren, stelt The Economist. "Laten we even aannemen dat outperformance volledig toe te schrijven valt aan geluk, maar dat particuliere beleggers zich dat niet realiseren. Ze kijken naar het track record van de afgelopen vijf jaar en beleggen allemaal in die fondsen die de index verslafgen hebben. Die fondsen worden plotse veel groter en over de volgende vijf jaar verlsaat opnieuw de helft van die groep de index."

"Naarmate de tijd vordert houd je een steeds kleinere groep fondsen over die, door puur geluk, de index verslaan. Maar dan, op een dag,  hebben die fondsen ook een slecht jaar en stappen beleggers massaal uit het fonds. Hun slechtste performance vindt dus plaats op het moment dat hun omvang het grootst is."