Pimco: "Decodeer uw duration"

Groeiende verschillen in rentegevoeligheid van obligaties vragen om subtielere risicoberekening. Dat stellen William de Leon en Ravi Mattu van Pimco. Duration is dé maatstaf voor de rentegevoeligheid van een obligatie. De meeste beleggers hanteren echter een te simplistische versie van duration, die uitgaat van gemiddelden over looptijden en over verschillende valuta's, alsof die even volatiel zijn en perfect gecorreleerd, en die verschillen in kredietrisico's negeert. 

Vaak wordt duration uitgedrukt als het percentage waarmee een obligatieportefeuille in waarde verandert voor ieder procentpunt verandering in alle gangbare rentes. Zo'n rekensom negeert twee complicerende factoren. De eerste is dat de rentegevoeligheid van een bepaalde obligatie mede afhangt van de berekening van haar economische waarde. De tweede, dat veel obligaties gedurende hun looptijd gevoelig zijn voor meerdere valuta's en renteniveaus. 

Gangbare duration-berekeningen zijn gebaseerd op wat economen "heroïsche aannames" noemen. In hun Viewpoints voor april zetten De Leon en Mattu uiteen hoe beleggers duration kunnen "decoderen", ten behoeve van "een beter begrip" van hun obligatieportefeuilles. Zij leggen uit hoe Pimco vijf nuances aanbrengt in zijn duration-rekensommen, zodat een meer verfijnd beeld ontstaat van de risico's van een bepaalde portefeuille:

1. Bij obligaties met een hoger kredietrisico gaat Pimco er vanuit dat ze korter duren dan de officiële looptijd. "Hoe hoger het kredietrisico van een portefeuille, hoe groter de kans dat uitgaan van de officiële looptijd het renterisico te hoog inschat," aldus Mattu en De Leon. Pimco leidt de waarschijnlijke feitelijke looptijd af uit de spreads. 

2. Voor de beoordeling van de rentegevoeligheid van staatsleningen gebruikt Pimco het vijfjaars gemiddelde van de uiteenlopende rendementen op treasuries van verschillende looptijden. Deze "cyclische duratie" doet meer recht aan de huidige oplopende rendementsverschillen tussen kortlopende obligaties - met een rendement van vrijwel nul, gezien de lage rente - en langer lopende leningen. 

3. Pimco gebruikt hetzelfde vijfjaars rendementsgemiddelde van treasuries als maatstaf om recht te doen aan het fenomeen dat obligaties van verschillende landen maar met gelijke looptijden uiteenlopende rentes vergoeden. Zo zijn de rendementen op Japanse staatsleningen van vijf jaar of langer gemiddeld slechts 20 procent zo volatiel als op lange treasuries, omdat Japan nauwelijks inflatie kent en geen buitenlandse investeerders hoeft te lokken om te kunnen lenen. 

4. De spreads op bedrijfsobligaties vertonen doorgaans een negatieve correlatie met renteniveaus. Pimco verwerkt dit verschijnsel in de risicoberekening voor zulke leningen. 

5. Tenslotte hanteert Pimco een gemengde berekening die "harde cyclische duratie" heet, en die recht doet aan zowel voornoemde verschillen in rendementen als aan de al of niet negatieve correlatie tussen spreads en renteniveaus.