"Devaluatie yuan niet structureel"

De Chinese Volksbank, de centrale bank van China, verschuift haar beleid van ‘een stabiele renminbi met een sterke bias’ naar ‘een stabiele renminbi met een zwakke bias’. Maar dat duidt niet op een structurele devaluatie van de CNY, de gangbare afkorting voor de Chinese munt. De Chinese export, en daarmee het Chinese bbp, zou daar niet of nauwelijks van profiteren (zie grafiek). Het lijkt er meer op dat de Chinese autoriteiten de rente als monetair instrument prefereren boven de wisselkoers.

Dat maakt BNP Paribas IP’s Senior Economist Greater China Chi Lo (zie foto) op uit de ‘verrassende’ indirecte devaluatie dinsdag van 1,9 procent van de CNY ten opzichte van de dollar. De Chinese Volksbank bracht de waardedaling teweeg door de berekening van de fixing rate van de CNY te veranderen. Voortaan geldt de slotnotering van de voorafgaande handelsdag als uitgangspunt, in plaats van het voortschrijdend gemiddelde van de tien laatste handelsdagen.

Chi heeft wat uit te leggen omdat hij al zo’n twee jaar lang betoogt dat China aanstuurt op een sterke renminbi, niet op de devaluatie die veel Westerse commentatoren voorspellen. Onlangs bleek al dat de kapitaalvlucht vanuit China harder groeit dan verwacht – een indicatie dat de waarde van de CNY juist onder druk staat. ‘Ik ga hem de komende maanden op de voet volgen,’ kondigde Chi toen aan in een interview met IEXProfs.

En nu geeft de Volksbank een stukje toe aan die druk van de markt. Maar de manier waarop, door de koppeling aan de dollar anders te berekenen, voorspelde Chi al in mei. Deze indirecte devaluatie ‘geeft Beijing een argument om het IMF te overtuigen dat China de renminbi loslaat en de valutahervormingen versnelt’, zegt hij, ‘waarmee de renminbi in aanmerking zou komen voor de speciale trekkingsrechten die nu voorbehouden zijn aan de dollar, het pond, de euro en de yen.’

In de ogen van Chi past de nieuwe fixing rate in de geleidelijke overgang naar een vrije-markteconomie, waaraan China al meer dan dertig jaar werkt – met de nadruk op ‘geleidelijk’. Nu is het monetaire beleid aan de beurt. China streeft naar een vrijer kapitaalverkeer. Dat is niet te combineren met én een vaste wisselkoers, én een eigen rentepolitiek – een ‘trilemma’ ofwel ‘onmogelijke drie-eenheid’, aldus de internationale consensus onder gezaghebbende economen.

Aziatische integratie

China moet dus kiezen. Het zal de wisselkoers geleidelijk loslaten, voorspelt Chi. De redenen zijn simpel. Normaal gesproken stimuleert een devaluatie de export, en daarmee het bbp. Maar de Chinese netto export draagt al zes jaar lang niet of nauwelijks bij aan de bbp-groei. De Chinese economie is dus niet geholpen met een devaluatie. De andere Aziatische munten evenmin. Integendeel: zij correleren steeds sterker met de renminbi (zie grafiek).

Thailand, Maleisië en Indonesië blijven liever baas in het eigen monetaire huis, in plaats van tot devaluaties te worden gedwongen. China zal hun wens zoveel mogelijk proberen te respecteren, omdat het land op de lange termijn streeft naar verdere integratie in de internationale financiële en monetaire gemeenschap. Maar op de korte termijn, aldus Chi, ‘zal de neerwaartse druk waarschijnlijk toenemen’ op de renminbi, ‘gezien het negatieve sentiment’ rond de Chinese munt.