Beter dan Carmignac Patrimoine

Je moet er als belegger voor waken, maar soms kom je er niet onder uit een zwak te hebben voor een bepaald beleggingsfonds. Eén van die fondsen is het Global Absolute Return Strategies (GARS) van Standard Life. De redenen daarvoor zijn even simpel als zwaarwegend. Het fonds is ontstaan als pensioenoplossing van Standard Life Plc. (beheert pensioen van eigen werknemers, altijd een pre) en het fonds doet tot op vandaag wat het pretendeert te doen, namelijk een stabiel rendement halen bij een lage volatiliteit. 

Veel meer zou je als belegger niet moeten willen. Een absolute return fonds dat er vooral op gefocust is de verdediging gesloten te houden, veel op balbezit te spelen en er aan het eind van de rit toch in slaagt de doelstelling (Libor + 5% rendement) te halen. Dat is misschien wat minder sexy dan achter de laatste aandelenrally in Sri Lanka, Peru of Indonesië aan te hollen, maar je omzeilt er ook die razendsnelle bobsleeafdaling mee, die in zulke markten onvermijdelijk is.

Natuurlijk klinkt het betoog van Chris Nichols, investment director bij Standard Life, als een gelikt en ingestudeerd marketingpraatje. Maar zolang de rendementen en de volatiliteit niet afwijken van dat verhaal, mag dat. "Veel rekenmodellen zijn gebaseerd op gemiddelden. Dat klinkt aardig, maar als je met één been in de diepvries staat en met één been in de brandende oven, is dat geen pretje, ook al is de gemiddelde temperatuur naar behoren." (U begrijpt nu wat ik bedoel, met dat gelikte marketingpraatje).

Nichols heeft drie problemen met de gangbare strategie van mixfondsen. "Er wordt gewerkt met instabiele variabelen (en gemiddelden daarvan), er zijn vaak verkeerde incentives en daardoor is de uitkomst uiteindelijk niet goed." Bij GARS heeft het beheerteam vrijheid en kunnen zelfs hele assetcategorieën genegeerd worden. "We streven hoge transparantie en gebruiken alleen derivaten als daarbij meerdere tegenpartijen bij betrokken zijn. Daarnaast willen we niet in illiquide hoeken terecht komen."

Nichols geeft wel toe dat dat laatste voor de bijvoorbeeld posities in private equity niet meevalt, maar die mogen dan ook niet oplopen tot meer dan 5% van de portefeuille.  

Pair trades
De portefeuille van GARS is opgebouwd uit enkele tientallen 'beleggingskoppels'. Tegenover elk idee, staat een hedge om het neerwaarts risico af te dekken. Zo zette de vermogensbeheerders in op Russische aandelen. "Iedereen is het er over eens dat die op een termijn van drie jaar rendement opleveren, maar iedereen weet ook dat de volatiliteit hoog is. De Russische aandelenmarkt wordt sterk beïnvloed door de energieprijzen. Dus worden die twee riskante posities (Russische aandelen en de volatiele energieprijzen) tegen elkaar uitgespeeld. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor highyieldobligaties en vastgoed, of hogebeta-aandelen en de VIX."

Is GARS met al die pair trades eigenlijk niet gewoon een hedgefund? Nichols: "We worden vaak neergezet als een macro-hedgefund. Maar ik haat die vergelijking. Hedgefunds zijn illiquide, ontransparant en hanteren hoge vergoedingen." Het succes van GARS is hoe dan ook niet onopgemerkt gebleven. Er zit inmiddels meer dan 3 miljard euro in een Europese Sicav, maar met alle andere vertakkingen van het fonds wordt al meer dan 20 miljard euro beheerd. De rendementen mogen er dan ook zijn. Sinds juni 2006 is de doelstelling (Libor + 5%) ruimschoots gehaald met een geannualiseerd rendement van 8,1% sinds oprichting, terwijl de volatiliteit rond de 6% ligt.

Beleggers zijn niet bereid een binaire gok te nemen, denkt Nichols. Zelfs niet als de kansverdeling in hun voordeel is. "Als ze bij 'kop-of-munt' 100 euro krijgen als ze goed zitten en 60 euro moeten betalen als ze fout zitten, doen ze het niet. Maar als je de munt twintig keer tegen die voorwaarden opgooit, dan is de kansverhouding heel aantrekkelijk. Dat is precies het model wat wij hanteren. Elke trade wordt met een sterke overtuiging, maar ook met een hedge er tegenover aangegaan." 

In 2012 behaalde het fonds 8,4% rendement, in het mindere aandelenjaar 2011 werd ook nog een plus van 4,2% neergezet. Belangrijker is dat in het rampjaar 2008, waarin het omvallen de Lehman Brothers alle assets mee naar beneden trok, slechts 4,5% werd verloren, bij een maximum drawdown binnen dat jaar van 14,5%. Vooral dat laatste verklaart waarom GARS inmiddels meer dan 500 institutionele klanten wereldwijd heeft verwelkomd.

Het GARS-sprookje lijkt in dat opzicht in elk geval erg op dat andere roemruchte mixfonds, Carmignac Patrimoine dat ook door een puik 2008 bij veel grote beleggers op de radar kwam. Het rendement is, sinds de financiële crisis zelfs een tikkie beter.